Έχουν περάσει περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια, από το Νοέμβριο του 2000, όταν σε μια σεμνή τελετή το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα τον Μιχάλη Δερτούζο, διακεκριμένο καθηγητή του ΜΙΤ και πρωτοπόρο στον τομέα της πληροφορικής, παγκοσμίως. Έναν σημαντικό Έλληνα, του οποίου θαύμαζα το συγγραφικό έργο και του οποίου η επιρροή στα θέματα τεχνολογίας, με την ανάδειξη της έννοιας του“home centric computing”, υπήρξε καθοριστική. Εκείνη τη μέρα είχα την τύχη να τον γνωρίσω από κοντά και να έχω μία σύντομη συζήτηση μαζί του, στη διάρκεια της οποίας μου ανέλυσε με πάθος τη θέση του πως η Ελλάδα πρέπει να επενδύσει στην ανάπτυξη λογισμικού, γιατί έχει ένα πλεονέκτημα που είναι το υψηλής ποιότητας επιστημονικό δυναμικό της.

Είμαι πεισμένος, έχοντας και την εμπειρία της προηγούμενης περιόδου, πως μπορούμε να τα καταφέρουμεΣτα χρόνια που μεσολάβησαν η χώρα μας όχι μόνο δεν έκανε τα απαραίτητα βήματα, αλλά μετά από έξι χρόνια γενικευμένης κρίσης, η οικονομία της βυθίζεται ολοένα και περισσότερο σε μια περίοδο παρατεταμένης ύφεσης, με αποτέλεσμα εργαζόμενοι και επιχειρήσεις να βιώνουν τις δυσκολότερες, μεταπολεμικά, ημέρες. Την ίδια στιγμή, το πιο αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει η χώρα, ξενιτεύεται για να βρει δουλειά. “Η Ελλάδα αναστενάζει…”, όχι μόνο στα γήπεδα, όπως λέει το γνωστό τραγούδι, αλλά και στους δρόμους, στους χώρους εργασίας και στις ουρές ανεργίας του ΟΑΕΔ. Παράλληλα, έχουν γκρεμιστεί όλοι οι δείκτες οι σχετικοί με την πορεία της οικονομίας. Στην ανταγωνιστικότητα είμαστε 81οι, έχοντας χάσει 34 θέσεις από το 2007, ενώ στην ψηφιακή ετοιμότητα έχουμε πέσει στην 56η θέση, χάνοντας 18 θέσεις στην ίδια περίοδο. Στη διαφάνεια, στην παραγωγικότητα, στις ηλεκτρονικές πληρωμές και προμήθειες, στην ψηφιακή οργάνωση της καθημερινότητας, είμαστε πίσω από όλους σχεδόν τους εταίρους μας στην Ευρώπη.

Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να μεταρρυθμίσουμε τη χώρα, να βάλουμε μπρος τη σκουριασμένη μηχανή της οικονομίας, να οργανώσουμε ψηφιακά το κράτος και να προετοιμάσουμε την κοινωνία για αυτήν τη μεγάλη ψηφιακή αλλαγή, βελτιώνοντας τη ζωή μας αλλά και τη ζωή των παιδιών μας. Με άλλα λόγια, χρειαζόμαστε ένα “τεχνολογικό σοκ”. Γιατί το μεγάλο άλμα στο μέλλον, που έχουμε ανάγκη για να ξεπεράσουμε την κρίση, δεν μπορεί παρά να προέλθει από την τεχνολογία, σε συνδυασμό με την εξωστρέφεια και την καινοτομία. Αυτός είναι και ο στόχος του digital economy forum 2016. Να συμφωνήσουμε όλοι μαζί ότι η ΨΗΦΙΑΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ είναι ο βασικός καταλύτης για την ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ.

Η Ελλάδα έχασε, τις τελευταίες 3 δεκαετίες, την ευκαιρία να γίνει μία περιφερειακή δύναμη στον τομέα των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών. Κάτι που κατάφεραν, χώρες με ανάλογα χαρακτηριστικά, όπως η Φινλανδία, το Ισραήλ, η Ιρλανδία και τελευταία η Εσθονία. Αυτή τη φορά δεν πρέπει να χάσουμε την τελευταία μεγάλη ευκαιρία, που μας δίνει η κρίση και τα μεγάλα προβλήματα, που καλούμαστε να λύσουμε άμεσα.

Σύμφωνα με την IDC, υπάρχουν 4.700 μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα, με περισσότερα από 230.000 υψηλής εξειδίκευσης στελέχη. Διαθέτουμε 40 σχολές πληροφορικής που “παράγουν” 5.000 επιστήμονες πληροφορικής κάθε χρόνο. Ενώ, υπάρχουν 200.000 νέοι κυρίως τεχνολογικών σχολών, οι οποίοι έχουν μεταναστεύσει στην Ευρώπη. Αυτός είναι ένας ολόκληρος “στρατός” επιχειρήσεων και επιστημόνων με μεγάλη τεχνογνωσία, που μπορούν να αλλάξουν την Ελλάδα και να την τοποθετήσουν στο χάρτη της ψηφιακής πρωτοπορίας.

Είμαι πεισμένος, έχοντας και την εμπειρία της προηγούμενης περιόδου, πως μπορούμε να τα καταφέρουμε. Να καταφέρουμε, στηριζόμενοι στον ανθρώπινο και επιχειρησιακό πλούτο που διαθέτουμε, να αναδείξουμε μια νέα στρατηγική βιομηχανία για την πατρίδα μας, όπως είναι ο τουρισμός, η ναυτιλία και ο πρωτογενής τομέας. Τη βιομηχανία τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών. Για να γίνει αυτό γρήγορα και αποτελεσματικά χρειάζονται δύο βασικές προϋποθέσεις:

1. Η δημιουργία μιας δομής παρά τω Πρωθυπουργώ η οποία θα σχεδιάζει, θα συντονίζει και θα ελέγχει την υλοποίηση μιας νέας ψηφιακής ατζέντας για την επόμενη δεκαετία και θα παρεμβαίνει θεσμικά, όπου και όταν χρειάζεται.
2. Η διακομματική συμφωνία και υποστήριξη αυτής της νέας ψηφιακής ατζέντας που θα έχει σαν στόχο να αναδείξει τις νέες τεχνολογίες σε στρατηγική επιλογή, για την οικονομία, το δημόσιο τομέα και την κοινωνία. 

Αυτός πρέπει να είναι ένας νέος εθνικός στόχος για όλους μας και αυτή τη φορά είμαστε υποχρεωμένοι να τα καταφέρουμε.

{{{ ArticleFiles }}}